Als we maar gezond blijven (woensdag 25 maart 2020)
Het
is alsof de natuur besloten heeft, dat niet enkel ik – maar de hele wereld – nood
had aan een beetje ademruimte. Niet langer elke ochtend rennen om de trein te
halen, van de ene in de andere vergadering springen, weer naar huis pendelen om
dadelijk opnieuw te vertrekken naar alle avondactiviteiten. Neen, er werd –
buiten onze wil om – met onmiddellijke ingang op de pauzeknop geduwd. Even globaal
onthaasten en stilstaan bij het leven. Letterlijk dan.
Op
dit ogenblik werk ik voor de tweede week verplicht thuis. Af en toe moet ik even
naar buiten voor een controlebezoek aan nog lopende werven. Maar ook het
uitvoerend gedeelte van de bouwsector ligt bijna volledig stil. Dit resulteert
in tijd voor achterstallige administratie. De veelheid aan vergaderingen is
geminderd, maar de omschakeling naar digitale vergadervormen gebeurde in een
vingerknip. Thuiswerk valt voorlopig mee. Elke middag een wandelpauze en dan ‘terug
in uw kot’.
Stilstaan
doet me des te meer beseffen hoe waardevol het leven is. Wij kunnen veilig
binnen blijven, wanneer anderen in de ‘loopgraven’ elke dag een onzichtbare vijand
trotseren en de zieken verzorgen.
Dagelijkse
tijdswinst van niet-pendelen: 2 uur.
Bij mij is ook de laatste tijd pas het besef beginnen beginnen te komen dat we eigenlijk rot verwend zijn in het normale leven. We doen en laten wat we maar willen, vaak ook ten kosten van het milieu. Misschien is het hele 'corona' gebeuren wel gewoon een correctie van de aarde, aangezien we beetje bij beetje over bevolkt geraken. Klinkt hard, maar het is ook te zien aan andere natuurrampen en zo. Neem nu bv. de bosbranden in Australië of de stormen van het voorjaar in ons land.
BeantwoordenVerwijderen