Een hond (maandag 30 maart 2020)

Na 12 dagen van thuis-isolatie voel ik me nog steeds gezond. Iedere dag maak ik dan ook een wandelingetje. Soms zijn dit korte toertjes door het stadscentrum van Mechelen. Andere keren zijn dit lange wandeltochten, die me een uurtje buitenshuis bezig houden, doorheen de natuur. Vandaag wandel ik alleen. Ik kom tijdens mijn tocht vier doelgroepen tegen: De sportievelingen (a.k.a. de joggers), fietsers, andere wandelaars en mensen met een hond. Het is inmiddels al even geleden dat ikzelf op het gezelschap kon rekenen van een trouwe viervoeter. Samen met de verhuis naar een appartement reeds vele jaren terug, was dit ook een afscheid van het huisje met een diertje. Voor mezelf maak ik vandaag alvast de conclusie dat dit een goede beslissing was. Het leven is maar saai, wanneer je heel de dag wordt opgesloten. Anno 2020 spreek ik uit ervaring.

Wat zou het leven achter gesloten deuren me nu ontzettend bevallen als het kijken uit een deur of raam me uren kon fascineren. Als rondjes draaien rond mijn eigen as en stil liggen op een plekje op de vloer bekend stonden als top-entertainment. Het uithoudingsvermogen en de loyaliteit van een hond, ondanks dat ze me vandaag de dag goed van pas zouden komen, is schrijnend om te moeten beleven in een appartement met een innie-minnie buitenruimte. Voorlopig wandel ik dus nog maar even alleen of samen met mijn vriend en zijn denkbeeldige hond (... don't ask), in de toekomst na een huisje met een tuintje dan mag er een viervoeter aansluiten. 

Gewicht: 70,3 kg