Dauwtrip (donderdag 7 mei 2020)

Vandaag rinkelde de wekker om 6u30, een uur vroeger dan normaal (in deze coronatijden). Waarom? Ik had een doel! Papa passeerde met zijn bus op zo'n 200m van onze woning. Het ideale moment om hem een goedemorgen te wensen. Ik keek al sinds gisterenavond uit naar zijn "bezoekje". Mijn vingers jeukten om ook een verrassing voor hem te maken. Mijn gedachten sprongen van het ene idee naar het andere, en ineens had ik het gevonden! Ik stak enkele smoelentrekkers (haha, toch nog een laat 1-april mopje kunnen uithalen) in een doosje, zorgde voor een leuke tekstje op de voorkant en verpakte het geheel met een grote gouden strik. Klaar! ... Oei, eigenlijk mag ik geen cadeautjes geven (social distancing-gewijs). Hmmmm, hoe kan ik dit praktisch oplossen. Ping, boven hebben we een stok met een haak eraan om ons zolderluik te openen. Perfect! Nu kan ik een cadeau afgeven via de social distancing-regels. 

Om 7u20, 5 minuutjes voor het aangekondigde tijdstip van passeren, vertrok ik thuis naar de bushalte - met mijn stok en cadeautje aan de ene hand en ons hondje (allee, de leiband van ons hondje) in de andere hand. Even wachten, in het zonnetje, en ja hoor, daar kwam de bus om de hoek! Na een korte babbel en het overhandigen van mijn cadeautje vertrok de bus richting Hasselt. Doei, dank je wel voor de babbel :) En daar stond ik dan om 7u25, met een big smile - aan een bushalte. Ik twijfelde even of ik reeds gewandelde 200m gewoon ging terugwandelen naar onze woning of dat ik een korte wandeling met de hond ging maken. Maar het zonnetje scheen en de frisse ochtendtemperatuur deed me goed. Een korte wandeling dus! Na 1,5 kilometer stappen, waren we terug thuis. Wakker, fris en energievol. Ik neem me voor om vaker zulke dauwtrip te maken. 

p.s: Het enige nadeel is dat ons hondje - die normaal de eerste 4 uren van de dag dood op haar kubus ligt - nu ook wakker is. Daar gaat mijn rustige voormiddag :)