Een overschot aan kastanjes (zondag 25 oktober 2020)

 "Iemand goesting in kastanjes? Heb een serieuze hoeveelheid gekregen van de buren!" Zo klonk het bericht van mijn schoonzusje op donderdag 22 oktober. In eerste instantie haalde iedereen zijn/haar neus op Wat kan je in godsnaam met kastanjes doen? Als kind knutselden wij met kastanjes, maar ik kan me niet herinneren dat we dit ooit hebben opgegeten. Ik raadpleegde ... jawel, Google. Ineens stootte ik op een chocolade kastanje taart ... Dat leek me wel eens de moeite waard om te proberen.

Ik verzamelde alle ingrediënten die ik nodig had en begon aan mijn taartje. Ik startte met het maken van '250 gram kastanjepuree'. Ik maakte een kruisje in elke kastanje, kookte de kastanjes 15 minuten in water en liet ze afkoelen. So far, so good ... Daarna moesten de kastanjes gepeld worden. Oké, iets moeilijker en tijdrovender en ... auwch, ik kreeg er kramp van in mijn handen (lang geleden dat ik nog zo'n kracht heb moeten gebruiken precies). Ma bon ... een half uur later, check! De gepelde kastanjes moesten nu 40 minuten in melk koken ... En daar ging het lichtjes mis ... De melk kookte de hele tijd over, vormde een hard (aka vettig) laagje op de kokende massa (bah!) en naar het einde toe bakte de smeuiige brij ook nog eens aan aan de onderkant van mijn kookpot! *rolling with the eyes* Maar ik wist het goedje te redden! Ik pureerde het mengsel van gekookte kastanjes, voegde enkele ingrediënten toe en tadaaaaa ... 2 uur later (OMG, zoveel werk!) was mijn kastanjepuree klaar (en lekker)! Op naar fase 2 :) 

Ik mengde vakkundig de ingrediënten van het deeg, liet deze rusten in de koelkast, rolde deze uit tot een mooie cirkel - om vervolgens op te tillen en in de bakvorm te leggen. Yeah right! Dat dacht je maar ... Het deeg viel in stukken vanéén. My god. Na poging 1, 2, 3 ... misschien nog een laatste 4de poging, hield ik het voor bekeken en plakte de stukken deeg gewoon netjes in de taartvorm, voila! De taartvorm is gevuld met deeg. Zet maar in de oven ;) De inhoud van de taart maken, verliep (gelukkig) zeer vlotjes. Eindelijk het fijne werk - dacht ik bij mezelf - en tegelijkertijd negeerde ik de opeenstapeling van lege, vuile kommetjes en een alsmaar hoger wordende afwasberg. Maar hé, het is een donkere, grijze en natte zondag dus zoveel andere dingen hebben we in coronatijden toch niet te doen. En als kers op de taart (letterlijk een taart ;)) mocht het eindresultaat er best wel zijn! Ik ben trots op mezelf :) En qua smaak? Ook goedgekeurd! Alleen heel machtig, dus kleine stukjes eten is de boodschap ;)