(H) Anne Frank

Aan de ene kant hunker ik naar prikkels, actie en mensen rondom me. Kortom, ons gewone pre-coronaleven. Ik kijk er enorm naar uit om terug bij vrienden te kunnen afspreken, deel te nemen aan grotere familiefeesten, op babybezoek te kunnen gaan, te gaan sporten ... En ja, soms (bij momenten) wens ik zelfs om terug op den bureau te gaan werken, met een duidelijk scheiding van werk en privé.  Maar aan de andere kant geniet ik van de rust en de stilte. Het tempo van mijn eigen lichaam, de lege agenda en de keuzevrijheid om met mijn tijd datgene te doen, waar ik zin in heb (buiten de sociale bijeenkomsten dan). Ik geniet van de vrijgekomen tijd voor extra wandelingen en fietstochten door de natuur, van het verlangzamen, van momentjes met elkaar en onze beperkte bubbel. Als ik tijdens deze (rust)momenten denk aan het gewone, drukke leven krijg ik soms een knoop in mijn maag en een paniekerig gevoel. Het was steeds zo'n gejaag en gestress om alle to do's in de agenda rond te kri...

We moeten ons moet iets bezighouden, toch? Dus plante ik een stukje aardbei en mocht ik enkele weken later enkele hele kleine scheutjes verwelkomen. Ik stekte eveneens mijn hangplant en deed het scheutje in een kleinere bloempot. Daarnaast gooide ik de kontjes van de prei niet in de vuilbak - zoals normaal het geval is - maar zette ik deze in een glas water. En bijna diezelfde dag was er al groei te zien! Indrukwekkend. Ook mijn monstera-plant zou ik graag willen vermenigvuldigen. Enkele stekjes met wortel in een grote vaas met water en wachten maar ... Best wel fascinerend hoe de natuur zijn gang gaat.  Ohja, ik deed ook nog eens een poging - poging nummer 305 ofzo - om een avocadoplant te laten ontkiemen uit een avocadopit. Tot zover, zonder succes. Ik klasseer dit project dus in dezelfde categorie als raamfolie plakken. Categorie 'niet mijn grootste talent', aka falen, haha :) 

Het is officieel! Ik heb teveel tijd ... Door de (nog steeds) opgelegde maatregelen zijn er een heleboel activiteiten op de agenda verdwenen. De laatste weken - momenteel kunnen we zelfs spreken van maanden - heb ik getracht om een alternatief te voorzien voor deze "gaten" in de agenda. Voor - laten we zeggen - 60% is dat gelukt. Zo vul ik momenteel mijn agenda met bezoekjes aan mijn ouders (mijn bubbel <3), een 4-tal work-out via zoom met enkele vriendinnen, enkele online vriendinnenmeetings (gezelschapsspelletjes spelen, netflixparty ...) en fiets- en wandeltochten met het thuisfront. Maar voor de overige 40% van de tijd blijft het doelloos in huis rondlopen.  Zo werd vandaag het poetsen van de benedenverdieping verspreid over de hele zaterdagvoormiddag. De tijd dat ik effectief actief was!? Ik schat een 45-tal minuten. De rest van de voormiddag, lag ik in de zetel. Net zoals gisterenavond, en net zoals deze avond het geval gaat zijn. Doorligwonden? Nog net niet! Door ...

Omstreeks 19u30 kwamen we terug (thuisà van onze dagelijkse wandeling. En ja hoor, daar zag ik het weer. Onze weelderige bosjes onkruid in de voortuin. Grrrr, dit moet morgen echt onder handen genomen worden. Willen of niet! Ik plaatste het visueel op de to do-lijst van morgen. Terug focus op het hier en nu ... Voordat ik me - coronagewijs - neerplofte in de zetel, stofzuigde ik nog snel de benedenverdieping en poetste ik het toilet. Voila, ik heb iets nuttig in het huishouden gedaan. Check! Nu kan ik rusten, of zou ik toch ... en voor ik het goed en wel besefte, stond ik met een lege emmer in onze voortuin. Ochja, dan maar even onkruid wieden. Het is een heerlijke nazomerse (hoewel het nog maar lente is) avond en hè, wat ik vandaag doe, moet ik morgen niet meer doen ;) Tijdens mijn mindful-pluk momentje kwamen er heel wat vragen in mij op. Hoe komt het eigenlijk dat we onkruid wieden en niet gewoon laten staan? Heeft onkruid een nut? Wie beslist eigenlijk of een plant onkruid is of ni...

Vandaag ontvingen we - een maand voor aanvang van onze geplande citytrip - een mailtje dat onze aankomende reis via Secret Escapes officieel geannuleerd werd. Jammer, maar het was te verwachten. En eerlijk is eerlijk, de nood was er niet om te genieten van een onbekende stad, met onbekende (vele) mensen en nog onbekende coronamaatregelen. En uitstel is geen afstel, toch!?  We maken gewoon - voor de zomer van 2020 - plannen om in ons eigen dorp, provincie of land (afhankelijk van hoever onze vakantieplannen mogen reiken) te genieten van de zon, het mooie weer en goed gezelschap. Vooral dat goed gezelschap is meer dan welkom! Ik hoop dan ook dat onze intieme bubbel (van max. 4 personen) snel kan uitgebreid worden naar onze naaste familie en een heleboel vrienden. Fingers crossed!

Voordat er sprake was van corona, het coronavirus, de lockdown ... , het B.C.-tijdperk  (= BeforeCorona)  zeg maar,  werden er heel wat boeken en artikels geschreven over 'vertragen, verlangzamen, innerlijke rust vinden enzovoort'. We leefden in een (heel) drukke maatschappij. Een maatschappij  waarin telefoontjes, mailtjes, piepjes en andere prikkels je aandacht grepen. En waarin ook van je werd verwacht dat je overal meteen op reageerde. Het was rennen en hollen om alles bij te houden. Even 'niks doen' werd bestempeld als  ‘niet tof’ of ‘saai’. Kortom het was een moeilijke oefening om evenwicht te zoeken in die waslijst van to do's en de nodige me-time. Maar dankzij corona kwam hier redding - voor de alleenstaanden of koppels zonder kinderen toch. Onze to do-lijst werd van de ene op de andere dag ... leeg! Allé, op enkele to do's na - die gewoon niet leuk zijn om te doen, en die automatisch genegeerd en verschoven worden. Er kwam een zee van tijd, tijd om ...

Vandaag, exact een week geleden, werd ik getriggerd om zelf sushi te maken. En die gedachte kreeg ik niet meer uit mijn hoofd #volhouder. Zoals je - in enkele posts hieronder kan lezen -  werd ik gedurende deze week meermaals geconfronteerd met een lege plek in de supermarkt. Een lege plek, die maar niet werd bijgevuld. In de afgelopen 7 dagen was er geen sushi-kit in de Delhaize te vinden.  Vandaag zou ik een laatste poging wagen. Vandaag was het mijn laatste kans om mijn wens - van de afgelopen week - in vervulling te brengen. Zo gezegd, zo gedaan. Ik stapte de auto in richting de Delhaize. Vol goede moed liep ik naar de 2de rij, aan de linkerkant van het middenpad, ik draaide naar een laatste maal naar links ... maar helaas! Nog steeds geen sushi-kit. Balen! De sushi-rijst en de sushi-azijn werden wel aangevuld. Ik graaide deze - sneller dan mijn eigen schaduw - mee. En voor ik het goed en wel besefte, zat ik in de auto met maar de helft aan ingrediënten om sushi te maken...

Gisteren deelde het Ziekenhuis Oost-Limburg (het ZOL) een bericht inzake de Spaanse griep:  "Als u denkt dat mondmaskers nieuw zijn in het westerse straatbeeld, dan is dat niet helemaal juist. Ruim een eeuw geleden - tijdens de Spaanse griep - droegen mensen ze ook al." Er werden enkele foto's toegevoegd hoe mensen mondmaskers droegen zo'n 100 jaar geleden: aan het station, in de winkelstraat, aan het werk, in de ziekenhuizen ... Ik had het gisteren laten passeren en scrolde gedachteloos verder. Maar vandaag kwam het beeld terug voorbij en kon ik het niet meer lossen. Ik hoorde van mijn grootmoeder (93 jaar) dat haar vader soms over de Spaanse griep vertelde, maar ... meer weet ik eigenlijk niet over de Spaanse griep. Tijd om te googelen en wat websites open te klikken. De  Spaanse griep  was een wereldwijde epidemie  uit de jaren 1918 - 1919 . Deze epidemie  eiste naar schatting 20 tot 100 miljoen levens, een aantal dat het totale dodental van de Ee...

Sinds 16 maart passen we ons gedrag aan om de verspreiding van het coronavirus COVID-19 te stoppen. En hier spelen mondmaskers (tegenwoordig) een belangrijke rol in. Zo moet sinds 4 mei iedereen vanaf 12 jaar op het openbaar vervoer een mondmasker dragen. Ook op de werkvloer zal een mondmasker verplicht zijn, waar de fysieke afstand van 1,5 meter niet gegarandeerd kan worden. Ook leerlingen (boven de 12 jaar) en leerkrachten worden verzocht om een mondmasker te dragen.  Het mondmasker zal dus, zoals de titel van mijn blog aangeeft, ongetwijfeld DE trend van 2020 zijn.   Het was al eerder gecommuniceerd dat de gemeente Houthalen-Helchteren een mondmasker zou voorzien voor haar inwoners. En vandaag mochten we deze ontvangen. Joepie! Ik maakte de grote enveloppe met veel enthousiasme open. Wat mij reeds in de eerste seconden verbaasde, was dat deze maskers heel zacht aanvoelden. In de informatiefolder las ik dat de mondmaskers vervaardigd zijn uit bamboe. Daarmee de zachtheid d...

Via de instagrampagina van een kameraad kwam ik op het idee om zelf sushi te maken. Sushi, heerlijk! Jammer dat mijn partner dit niet lust. Hij haalt zijn neus op als hij het woord vis (en zeker 'rauwe' vis) hoort passeren.  Maar misschien als ik dit creatief aanpak ... Eureka! Ik besliste sushi te maken met krokante kipschnitzel, en deze te combineren met paprika, mango en komkommer. Deze sushi zal wel in de smaak vallen (fingers crossed!).  Ik kreeg tevens (van diezelfde kameraad) de tip om  in de Delhaize een sushi kit te gaan halen. De inhoud van deze kit: sushi rijst, rijstazijn, sojasaus, gember met zoetstof, sushi nori (zeewier), wasabi pasta, bamboe mat en eetstokjes. Ideaal! En nog idealer: we kregen gratis en voor niets een zeer uitgebreide wegbeschrijving doorheen de Delhaize in Houthalen: “Als ge binnenkomt en ge loopt rechtdoor tot de middengang, dan naar rechts draaien en dan de 2de gang links. Daar hebt ge aan de linkerkant in de rek zo van die doe he...

Vandaag kwam ik handen, ogen en oren tekort. Het was een drukke (werk)dag met een overload aan werkgroepen en overlegmomentjes, taken die - door de combinatie en de wissel tussen mijn 2 halftijdse jobs - even waren blijven liggen en waar ik dringend werk van moest maken, voorbereidingen die nog dienden getroffen te worden voor teamoverlegjes van morgen ... Met een 10-tal open tabbladen, die nog verwerkt moesten worden en met een hoop aan ideeën en opzoekingswerk, besloot ik toch (bewust!) om mijn werkdag om 16u30 af te ronden. Genoeg gespurt door de taakjes van de dag. Nu is het tijd om te ontspannen, te sporten, te koken, te gaan wandelen met onze hond, te quality timen met mijn vriend ... Kortom, om even te genieten en de batterijen wat op te laden. Zo kan ik er morgen om klokslag 8u terug invliegen. Ik wens jullie allemaal nog een zeer fijne avond!

Vanaf vandaag is het toegelaten om 4 mensen - buiten de eigen gezinsleden – op bezoek te laten komen in de eigen woning. Met de nodige 1,5 meter afstand en voorzorgsmaatregelen uiteraard. Maar dit laat de pret niet bederven. We mogen terug uit ons kot komen en dat is het belangrijkste. Ik voel me terug leven en heb een duidelijk doel op deze zondag! Ik kies een mooie tenue uit onze kast, leg de haren in de plooi en schmink mezelf. Wauw, dit lijkt een eeuwigheid geleden! Heerlijk om terug op pad te gaan en anderen te ontmoeten. Deze versoepeling komt als geroepen. Zeker op een dag zoals vandaag, Moederdag! Dankzij deze versoepeling hebben we de mogelijkheid om onze mama, schoonmama en oma's terug te zien en hun een ‘Gelukkige Moederdag’ te wensen. Niet met een dikke knuffel en een kus, maar met gezelschap vanop afstand (de meesten zelfs van achter een raam). Maar hé, dat is beter dan niets. Ik vond het alvast een leuk weerzien. Het deed me goed. En stiekem hoop ik dat we elkaa...

Nood aan verlof? Neen, niet echt! Ik geniet volop van het thuis zijn en het mooie weer. Deze voormiddag moesten we beiden nog werken. Een half dagje, dat valt nog mee e ;) Maar om klokslag 12u30 begon ons weekend! Zalig "niets" doen en genieten. We kwamen al snel op het idee om met de fiets op avontuur te gaan. We trokken naar Zonhoven om het huis-in-opbouw van Yves zijn kameraad te gaan bezichtigen. Toevallig was de kameraad in zijn bouw aan het werken en krijgen we 'social distancing-gewijs' een rondleiding. Dat ziet er al super nice uit! Op onze terugweg passeren we nog enkele huizen van kameraden, maar helaas ... niemand was thuis. Juist, het is vrijdagnamiddag. De meeste mensen zijn dan nog aan het werken. Geen probleem, dan komen we een volgende keer aan het raam wuiven. Op de terugweg passeerden we Cremerie Chapeau. Dat passeren werd echter op 1 seconde vervangen door bezoeken. éen bolletje 'ferrero rocher' en chocoladedip voor mij en één bolletje '...

Vandaag rinkelde de wekker om 6u30, een uur vroeger dan normaal (in deze coronatijden). Waarom? Ik had een doel! Papa passeerde met zijn bus op zo'n 200m van onze woning. Het ideale moment om hem een goedemorgen te wensen. Ik keek al sinds gisterenavond uit naar zijn "bezoekje". Mijn vingers jeukten om ook een verrassing voor hem te maken. Mijn gedachten sprongen van het ene idee naar het andere, en ineens had ik het gevonden! Ik stak enkele smoelentrekkers (haha, toch nog een laat 1-april mopje kunnen uithalen) in een doosje, zorgde voor een leuke tekstje op de voorkant en verpakte het geheel met een grote gouden strik. Klaar! ... Oei, eigenlijk mag ik geen cadeautjes geven (social distancing-gewijs). Hmmmm, hoe kan ik dit praktisch oplossen. Ping, boven hebben we een stok met een haak eraan om ons zolderluik te openen. Perfect! Nu kan ik een cadeau afgeven via de social distancing-regels.  Om 7u20, 5 minuutjes voor het aangekondigde tijdstip van passeren, vertrok ik...

De laatste zak chips is op, alsook de cornflakes. Er zijn geen paaseitjes meer in de koelkast en de ijsjes uit de vriezer zijn ook in een recordtempo op gegaan. Belofte maakt dan ook schuld. Al het lekkers is op en het wordt weer tijd om 'braaf' te zijn (aka... op dieet gaan) . Dit begint met het opnieuw instellen van mijn myfitnesspal account en geconfronteerd worden met het gewicht dat je de laatste keer op het programma hebt ingegeven. 4 kilo erbij whoppa. Bij het fitnesscentrum waarbij ik ben aangesloten wordt geregeld mijn BMI, vetpercentage, spiermassa en mijn BMR gemeten. Mijn Basal Methabolic Rate kortom, hoeveel calorieën mijn lichaam verbrand zonder dat ik hiervoor iets hoef te doen ligt rond de 1500. Omdat mijn doelstelling is om af te vallen beslis ik om mijn inname van calorieën te beperken tot 1400. Dit wordt doorheen de dag uiteraard wel nog bijgesteld door mijn fitbit. Maar goed ook. Mensen die zichzelf beperken tot 1300 calorieën, wanneer ze op dieet gaan, die...

Vandaag is een dag die we kunnen klasseren onder de noemer 'tamme dag'. Mijn lijf schreeuwt 'zetel liggen', ik heb geen energie en ik voel me uitgeput. Uitgeput, van waarschijnlijk niets te doen (#corona). Ik scrol gedachteloos door mijn sociale media en kom allemaal berichten tegen rond een 'antidieetdag'. Huh? Nog nooit van zulke dag gehoord. Ik vraag 'Google' om raad (want Google weet alles!). En ja hoor, deze zoekbrowser weet mij in enkele seconden te vertellen dat we elk jaar op 6 mei  de 'Internationale Anti-Dieet Dag' vieren.  Voila, we hebben vandaag weer iets bijgeleerd. (#schouderklopje) En heel toevallig staat er deze avond een heerlijke, vettige pizza met veel calorieën op de menu ;) Van een voorbereiding gesproken!  De Anti-Dieet Dag heeft mijn nieuwsgierigheid geprikkeld en ik open wat links om meer te weten te komen over deze dag.  Samengevat: Deze Anti-Dieet Dag is ontstaan in 1992 als reactie op een zelfmoord van een 15-jari...

Als je er intussen al van overtuigd bent dat je reeds alles hebt gedaan in huis wat je kan doen. Zijn al je kasten al uitgeruimd en ligt je tuin er reeds piekfijn bij. Zijn die wafels en cupcakejes reeds gebakken en kan je echt niets anders meer bedenken, dan weet ik nog een activiteit voor jou. Via deze weg wil ik namelijk een warme oproep doen om zoveel mogelijk mensen enthousiast te maken om te gaan 'straatvinken' op donderdag 14 mei. Straatvinken is een jaarlijks terugkomend event waarbij men de passage in eigen straat gaat bijhouden. Gedurende één uur hou je bij hoeveel voetgangers, fietsers en wagens of andere voertuigen er door jouw straat passeren. Nadien worden deze cijfers gebruikt om analyses op uit te voeren met betrekking tot verkeersleefbaarheid. Ik kan zelf niet meer bijhouden hoe vaak men mij al verteld heeft dat het te druk is in de straten of dat er teveel vrachtwagens passeren. Wel dit is het moment om het hef in eigen handen te nemen. Op donderdag 14 mei ...

De coronacrisis zit zonder twijfel in ieders portefeuille.  Sommigen van ons zijn beland (of zullen na verloop van tijd belanden) in een diepe financiële put. Zo zijn er z elfstandigen die hun zaak tijdelijk moeten sluiten en werknemers die door de maatregelen niet kunnen werken, bijgevolg dus ook (tijdelijk) geen inkomen.  Een artikel van Het Laatste Nieuws weet mij te vertellen: "dat b ijna één op de tien Belgen tegenwoordig noodgedwongen aan zijn spaargeld zit om rond te komen. En bijna evenveel mensen overwegen om hun verminderde inkomsten op te vangen door een extra lening aan te gaan. En nog eens 18% zou balanceren op het randje van de rode cijfers: als de financiële miserie nog lang duurt, gaan ook zij kopje-onder." Hier moet ik toch even van slikken.  Gelukkig is er ook nog een andere groep mensen. De gelukkigen onder ons! Zij kunnen blijven werken (voornamelijk telewerken) en krijgen - zoals voorheen - op het einde van de maand hun loon. Ik ben dankbaar dat i...

Reeds 7 jaar is het geleden dan mijn bomma als spilfiguur in de familie is overleden. Bomma's bezitten nu eenmaal de gave om iedereen uit de familie bij elkaar te brengen en bij elkaar te houden. Tijdens de jaren dat mijn Bomma leefde zag ik mijn familie wekelijks en wanneer je een grote familie hebt, dan is dit toch een mooie prestatie. Wekelijks contact onderhouden met de hele familie bleef, na het overlijden van mijn Bomma, dan ook niet realistisch. Echter als familie zijn we er wel steeds in geslaagd om maandelijks een bomma babbel te organiseren. Dit gaat steeds door in het lokale café van het dorp, met bijzonder veel geschater en gekakel. Omwille van de Corona maatregelen werden deze maandelijkse Bomma babbels uitgesteld, ook al blijkt de interesse om de lokale horeca terug te sponsoren groot. Om toch contact te onderhouden trachten we op deze zondag middag een zoom meeting te organiseren. Er is behoorlijk wat geregel nodig om dit klaar te spelen, aangezien niet alle technol...

Ik leid aan een probleem. Een probleem van overmatige consumptie van suikers in buitensporige proporties is zich beginnen voordoen vanaf het moment dat de Corona maatregelen zijn aangekondigd. Het resultaat is een goede 4 kilo erbij op de weegschaal. Vlak voor de Corona maatregelen was ik net halfweg in mijn afval parcours. De eerste mijlpaal was bereikt, de 6 is even terug in zicht geweest maar het vieren van deze eerste mijlpaal heeft me jammer genoeg terug naar mijn startpunt gebracht. Zonde eigenlijk van al het harde werk dat erin gestoken is geweest. Voor de Corona maatregelen gaf ik alles wat ik at in op myfitnesspal . Een methode die we steeds wel succesvol blijk, zolang ik alles eerlijk ingeef val ik vreemd genoeg af. Het moment dat ik stop met het ingeven van wat ik eet, kom ik bij. (bizar hoe dat werken kan)  Misschien wordt het toch wel weer eens tijd om mezelf beperkingen op te leggen. Maar voor ik ermee start, doen we het nog één keer goed om het af te leren. Vanda...

Vandaag is het de dag dat ik mij - sinds de coronamaatregelen - het meest waardevol heb gevoeld. Ik mocht - in naam van VIVA-SVV - spel- en knutselpakketten brengen naar de opvangcentra in de buurt.  In de meeste centra mogen de kinderen niet meer in groep spelen, en brengen ze het grootste deel van hun tijd door op hun (gezins)kamer. Het personeel, dat ook vaak in halve teams moet draaien, doet z’n uiterste best om het voor de families zo aangenaam mogelijk te maken, maar dat is niet evident.  Daarom besloten we - als vrouwen/gezinsvereniging - om voor deze gezinnen spel- en knutselpakketten te maken. In deze pakketten zitten boekjes met knutselinstructies en kleurplaten, allerlei teken-, schilder- en knutselmateriaal, wat speelgoed en leuke gezelschapsspelletjes. Ik ging vandaag op pad en mocht zo'n 300-tal kinderen in de asielcentra's (Houthalen, Overpelt en Lommel) gelukkig maken met zo'n spel- en knutselpakket. In tegenstelling tot andere ochtenden stapte ik deze och...

Bewegen, bewegen, blijven bewegen, pfff ... Het is een stuk moeilijker nu de dagen grijzer en donkerder zijn. In het weekend slaap ik (de laatste tijd) uit tot 9u. Daarna nestel ik mij in de zetel en gun het mezelf om wakker te worden met 1, 2 of soms 3 afleveringen van mijn favoriete serie. Een beetje schandalig, I know. Maar vandaag is het (lichtjes) anders. We hebben - met ons sport/vriendinnenclubje - afgesproken om om klokslag 11u te sporten. 11u, op een zondag! Wanneer zijn we op dit idee gekomen? Terwijl onze host haar 2de glas cava achterover kapt (uitgebreid ontbijt op zondag, check) en ik me uit de zetel hijs en vol goede moed (lees: met heel veel tegenzin) naar boven waggel, kunnen we eraan beginnen ... 25 minuten afzien met T25. Ik prijs me gelukkig dat ik gelijkgezinden gevonden heb, want zonder elkaars motivatie en steun, zou ik gewoon heerlijk in de zetel blijven liggen. Na deze work-out (met een gemiddelde hartslag van 123, het verbranden van 271 kcal, inclusief 34%...

Je hebt misschien al eens eerder gehoord van 'no shave november' of 'tournée mineral' tijdens de maand februari of 'Try vegan' ook tijdens de maand november. Het zijn mooie bewustwordingscampagnes gedurende de periode van 1 maand om mensen met hun neus op de feiten te drukken dat kleine aanpassingen aanbrengen in je leven een grote impact kan hebben op je omgeving en op het klimaat. Voor zij die er misschien nog niet bekend mee zijn, ook de maand mei biedt zo zijn specifieke slogan: "Mei plasticvrij!". Een slogan waarachter de wereldverbeteraar in mezelf zich volledig kan vinden. Voornamelijk in je keuken en in de badkamer is het verbazingwekkend hoeveel producten dat we gebruiken die gemaakt zijn van wegwerp plastic. Letterlijk alles komt verpakt in plastic. Winkels hebben zich hier de laatste jaren al in proberen te verbeteren en het aanbod aan oa. los verkocht fruit en groenten is inderdaad groter geworden. Echter er is nog veel werk aan de w...

Er is echt geen hoop meer voor mij. Enige posts terug schreef ik al over het onbegrip dat ik heb voor mensen die na 1 halve dag van lichte lente zon, reeds bruine benen hebben. Mijn huid reageert amper op zon en wat blijkt. Mijn huid reageert ook maar amper op zelfbruiner. Ook al is het een heel gedoe om je in te smeren met zelfbruiner. Ik heb er toch aan toegegeven. Geloof het of niet maar ik gebruik de tint 'extra dark' en op de foto's zie je amper een verschil. Het lijkt wel of het gebrek aan zonlicht vandaag de dag, me immuun heeft gemaakt voor te bruinen. (bah) Gewicht: 73 kg

Velen vinden het na bijna 2 maanden lockdown frustrerend dat de kappers gesloten zijn. Inmiddels leven we  al 7 weken achter gesloten deuren en haren hebben in deze periode niet besloten om te stoppen met groeien. Zelf ondervind ik hier minder proberen van. Wanneer je lange haren hebt dan lost een staart al veel op. Ik ga dan doorgaans doorheen het jaar ook niet bijzonder vaak naar de kapper. Wel ga ik geregeld naar de schoonheidsspecialist. Gemiddeld probeer ik 1 maal per maand mezelf te verwennen met een schoonheidsbehandeling. Daarnaast onderhoud ik ook thuis nog een intensief schoonheidsverzorgingsprogramma. De afgelopen maanden heb ik veel liggen lezen over de positieve effecten van 'dermarolling' , met een publicatie in de Flair vermoed ik dat de trend dan ook officieel de Vlaamse mainstream bevolking heeft weten te bereiken. Enige tijd terug wist ik dan ook mijn eigen dermaroller te bestellen. Na enig google werk zal je vaststellen dat je deze toestelletjes overal ka...

Vandaag is het zaterdag, winkeldag. Iets waar ik al heel de week naar uitkeek. De enigste keer (spannend!) in de week dat ik - buiten onze dagelijkse wandelingen - nog eens uit mijn kot en onder de mensen kom. Voordat ik thuis vertrek, was ik mijn handen grondig met water en zeep. Ik moet maar eens besmet zijn met het virus, toch!? Na een kort ritje kom ik aan op de parking van de Lidl. Ik merk op dat er al een stevige rij van 10 personen voor de ingang van de winkel staat. Allemaal mooi in een rij: winkelkar - persoon A - winkelkar - persoon B - winkelkar - ... Allemaal geduldig in het rijtje, aan het wachten tot er een persoon uit de winkel komt, en de volgende mag beginnen aan zijn winkelavontuur. Ochja, we hebben tijd. Ik parkeer de auto en ga een kar halen. Alvorens de kar aan te raken, ontsmet ik deze met alcoholgel. Voila, veilig! Ik neem de kar en ga mooi achteraan in de rij staan.  Vandaag werd deze wachtrij gezegend met een felle regenbui. Typisch Belgisch zeker!...

Ik kijk al enkele dagen uit naar deze dag. Vandaag heb ik namelijk een reden om met een gegronde reden naar buiten te gaan. Ik moet vanavond voor mijn werk namelijk naar een vergadering. Een vergadering waarbij de social distancing regels uiteraard zullen nageleefd worden. Ondanks mijn aandringen om de vergadering digitaal trachten te organiseren, gaat deze dus toch in real life door.  'Real life' dat wil zeggen, met een deftige outfit, haren in de plooi en make-up. Het is inmiddels al meer dan een maand geleden dat ik me nog eens  heb opgemaakt. Ik ben dan ook al redelijk gehecht geraakt aan mijn gezicht zonder make-up. Omdat ik er toch een beetje representatief uit wil zien worden mijn make-up kwasten nog eens boven gehaald. Wat foundation en poedertjes worden zorgvuldig aangebracht. Ik moet toegeven dat het vreemd aanvoelde om mijn pre-corona gezicht nog eens terug te zien staren in de spiegel.  Een gezicht met een egalere teint, wat minder opvallende poriën en glan...

Klein wasjes, grote wasjes, stop ze in je wasmachine. Laat maar lekker draaien! Lalalala ... Een nummer dat zonder problemen voor enkele uren in mijn hoofd afgespeeld kan worden - willen of niet. Hoewel ik het vervolg van het liedje nog nooit (denk ik) gehoord heb. Haha. Het maakt me wel nieuwsgierig. Ik raadpleeg mijn grote, alleswetende vriend Google. Voor de nieuwsgierigen onder jullie:  https://www.youtube.com/watch?v=siDguoUQ5Rw "Kleine wasjes, grote wasjes, doe ze in je wasmasjien Laat maar lekker draaien, steeds meer in die wasmasjien Zoals je weet heb ik geen tijd, dus zocht ik een leuke meid Om voor mij de was te doen, maar die dame die vroeg steeds meer poen refr. Maar misschien per ongeluk mijn wasmachine ging stuk Maar ik had er geen erg in want die dame die kreeg steeds meer zin refr. En die dame die vond het zo fijn, ze hing zelf aan de lijn En ze vond het hopsikee als ik het deurtje open dee refr." Eerlijk is eerlijk, met 2 volwassen personen zijn er niet v...